KHK ile mesleğinden ihraç edildikten sonra yakalandığı kansere yenik düşen öğretmen Cafer Bayram, ders verdiği okulun bahçesinde tabutu musalla taşı yerine sıraya konarak son yolculuğuna uğurlandı.

Cafer Bayram’ın babası, böbrek yetmezliği nedeniyle onun doğumundan 3 ay önce vefat eder. Cafer Bayram ve kardeşini annesi tek başına sıkıntılarla okutur. Görev yaptığı okulda parmakla gösterilen Cafer öğretmen artık vakti geldi diyerek sevdiği kızla nişanlanır. Bayram, mesleğinden ihraç edilir. Kızın aile tarafı bu durumu kaldıramaz. Ve nişanlısı da onunla evlenme fikrinden cayar.  O da köyüne, annesinin yanına döner. Ancak köyünde de ‘terörist’ nazarıyla bakılınca bunu hazmedemez ve bütün bütün gam ve kedere boğulur. Bütün bu olup bitenlerden sonra evinden çıkamaz hale gelen Cafer öğretmen, kanser hastalığına yakalanır.

Cafer öğretmenin, hastanedeki solunum cihazındayken ki son sözleri ise; “Ben öğretmenim!” olur.

Hastalığını son evresinde öğrenen halası ise durumu şöyle anlatır: ‘‘Biz öğrendiğimizde hastalığı son evresindeydi. Doktorlar; ‘artık yapacak bir şey kalmamış’ dediler. ‘Oğlum, niye bize söylemedin?’ diye söyleyenlere; ‘Ben zaten yaşamak istemiyorum’ diye cevap verdi.” Giresun’da kanser tedavisi gördüğü hastanede dünya sürgününü tamamladığında henüz 36 yaşındaydı.

Cafer Bayram’ın cenaze namazı Giresun’da Süttaşı İlkokulu’nun bahçesinde kılındı.