677 sayılı KHK ile mesleğinden ihraç edilen Maliye Çalışanı ve Büro Emekçileri Sendikası (BES) üyesi de olan Ahmet Çoban ihraç sonrasında yakalandığı kanser rahatsızlığı sebebiyle Diyarbakır’da vefat etti. Yıllarını sendikal mücadeleye veren, 1999’da OHAL yetkisiyle gittiği sürgünden 3 yıl sonra mahkeme kararıyla dönen BES Diyarbakır eski Şube Başkanı Ahmet Çoban, 2016’da yine bir OHAL KHK’siyle ihraç edildi.
Kansere yakalanan Çoban, 22 Nisan 2019 tarihinde yaşamını yitirmiş ve 10 ay sonra görevine iade edildi. Diyarbakır Defterdarlığı’nda 1990’lı yıllarda çalışmaya başlayan Ahmet Çoban üyesi olduğu KESK’e bağlı Maliye-Sen’de yıllarca sendikal mücadele verdi. Sendikal mücadeledeki aktifliği nedeniyle Çoban, 1999’de dönemin OHAL Bölge Valiliği kararıyla Nevşehir’e sürgün edildi.
3 yıl sürgünde çalışmak zorunda bırakılan Çoban ve ailesi, kaldığı apartman ve iş yerinde mobbinge maruz kaldı. Çoban, İdare Mahkemesi’nde sürgün kararına karşı açtığı davayı kazanınca 2003’te tekrar Diyarbakır’a döndü. Sendikal mücadeleye devam eden Çoban, Maliye-Sen’in değişen ismiyle Büro Emekçileri Sendikası’nda (BES) şube başkanlığı dahil birçok görev aldı.
HASTALIĞA YAKALANDI, EVİNE KAPANDI
OHAL’in uzun yıllar hüküm sürdüğü dönemde sürgün edilen Çoban, 13 yıl sonra 15 Temmuz’un ardından ilan edilen OHAL kapsamında 22 Kasım 2016’da çıkarılan Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile ihraç edildi. Kararla birlikte yine sancılı bir dönemle karşı karşıya kalan Çoban, tansiyon, şeker hastalığı derken akciğer kanserine yakalandı. Hastalığı nedeniyle tedavi gören Çoban, son bir yılda eve ve içine kapandı. Amansız hastalığa 10 ay önce yenik düşerek vefat eden Çoban, vefatından 10 ay sonra OHAL İşlemleri İnceleme Komisyonu tarafından işine iade edildi. Çoban yaşamını yitirdi, ancak OHAL KHK’lerinin yarattığı hukuksuzlukların somut hikayesi olarak akıllarda kaldı.
Yaşadıkları şoku üzerinden atamayan, kelimeler boğazına düğümlenen Çoban’ın eşi Kıymet Çoban, Mezopotamya Ajansı’na konuştu. Eşinin 1999 yılında Nevşehir’e sürgün edildiğini ve yaşadıkları zorlukları anlatan Çoban yaşadıklarını şöyle anlatmıştı: “Eşim 3 yıl boyunca orada tek başına kaldı. Okullar kapanınca çocuklarla gidiyorduk yanına, ancak oraya gittiğimizde ‘teröristler geldi’ tepkisiyle karşılaşıyorduk. Çok üzülüyorduk. Öyle git gellerden sonra son bir yıl Ahmet’in yanına yerleştik. Memleketimizden haksız ve hukuksuz yere koparılmıştık. Hiç unutmam bir gün binadaki bir komşuya yemek götürmek için kapısını çalmıştım. Ancak bize ‘terörist’ gözüyle baktıkları için kapıyı açmaya korkmuştu. Neyse ki mahkemeyi kazandık ve sürgün hayatımız 2003 yılında bitti.”
Eşinin ihraç edilmeden önce hiçbir sağlık sıkıntısının olmadığını belirten Çoban, eşinin ihraç edildikten sonra psikolojik bunalıma girdiğini ve bir yıl boyunca tamamen eve kapandığını söyledi. Eşinin eve kapandığı bu süreçte kendileriyle konuşmadığını, önce tansiyon ve şeker hastalığı şikayetiyle hastaneye götürdüklerini, daha sonrasında ise akciğer kanseri teşhisinin konduğunu belirten Çoban, daha sonraki süreçte ise Çoban’ın yaşamını yitirdiğini söyledi. Çoban, tedavi sürecinde kullanılması gereken iğnelerin ücretini karşılayamadıkları için eczaneden borç aldıklarını ve hala ödeyemediklerini ifade etmişti.
